Psikanalizde konversiyon, psikolojik çatışmaların veya sıkıntı verici duyguların fiziksel semptomlara dönüşmesi anlamına gelir. Bu, bir kişi yoğun duygusal acı veya endişe yaşadığında, ancak bu duyguları bilinçli olarak kabul edemediğinde veya ifade edemediğinde ortaya çıkabilir. Bunun yerine, sıkıntı bilinçsizce felç, körlük veya nöbetler gibi fiziksel semptomlara “dönüştürülür”.
Dönüştürme genellikle bireyi yaşadığı ezici duygulardan korumak için kullanılan bir savunma mekanizması olarak görülür. Duyguları fiziksel semptomlara dönüştürerek, birey kendini psikolojik acıdan uzaklaştırabilir ve deneyimleri üzerinde bir kontrol duygusu kazanabilir.
Dönüşümün ünlü bir örneği, psikanalist Josef Breuer’in hastası olan Anna O.’nun vakasından gelmektedir. Anna O. felç, mutizm ve halüsinasyonlar gibi bir dizi fiziksel semptom geliştirmişti. Psikanalitik terapi yoluyla Breuer, bu semptomların Anna’nın bilinçli olarak işleyemediği altta yatan duygusal çatışmaların sonucu olduğunu keşfetti. Bu çatışmalar ele alınıp çözüldükten sonra Anna’nın fiziksel semptomları azaldı.
2.Defa Tanımlayalım:
Konversiyon, duygusal veya psikolojik sıkıntının bilinçsizce fiziksel semptomlarla ifade edildiği psikolojik bir olguyu ifade eder. Bu fiziksel semptomların tanımlanabilir bir tıbbi nedeni yoktur ve altta yatan psikolojik sorunlardan kaynaklandığı düşünülmektedir. Fonksiyonel nörolojik semptom bozukluğu olarak da bilinen konversiyon bozukluğu, bireylerin net bir organik temeli olmadan felç, uyuşma veya nöbetler gibi nörolojik semptomlar yaşadığı bir durumdur.
Örnek olarak: Şiddetli duygusal stres yaşayan bir kişi, bu semptomlara neden olan tanımlanabilir bir yaralanma veya tıbbi durum olmamasına rağmen aniden topallayabilir veya konuşamaz hale gelebilir.
Ayrıca bakınız: Somatizasyon, Histeri, Psikosomatik bozukluklar, Psikanaliz
(İng. conversion)