Kişinin kendi potansiyelini en yüksek düzeyde gerçekleştirmesi doğrultusundaki temel eğilimi; Maslow ve Rogers tarafından geliştirilen hümanistik kişilik kuramlarında temel bir kavramdır.
Kendini gerçekleştirme, psikolojide kişinin tam potansiyeline ulaşma veya kendisinin en iyi versiyonu olma sürecini tanımlamak için kullanılan bir terimdir. İlk olarak hümanist psikolog Abraham Maslow tarafından, kendini gerçekleştirmenin insan gelişiminin en üst seviyesi olduğunu ve ancak bir kişinin daha düşük seviyedeki fizyolojik, güvenlik, sevgi/ait olma ve saygı ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra ulaşılabileceğini öne süren ihtiyaçlar hiyerarşisi teorisinde ortaya atılmıştır.
Kendini gerçekleştirme, kişisel gelişim, öz farkındalık ve kişinin içsel potansiyelini gerçekleştirme arayışını içerir. Genellikle anlamlı hedefler belirlemeyi, kişinin tutkularının ve ilgi alanlarının peşinden gitmeyi ve kişinin yeteneklerini zorlayan ve esneten faaliyetlerde bulunmayı içerir. Kendini gerçekleştirmiş bireyler güçlü bir amaç duygusuna, yaratıcılığa, bağımsızlığa ve başkalarına yardım etme arzusuna sahip olma eğilimindedir.
Kendini gerçekleştirmenin eylem halindeki örnekleri arasında en içteki düşünce ve duygularını ifade eden sanat eserleri yaratan sanatçılar, sıfırdan başarılı işletmeler kuran girişimciler ve en iyi benlikleri olmak için zorlukların üstesinden gelen bireyler yer alır.
Ayrıca bakınız: Maslow’un ihtiyaçlar hiyerarşisi, öz farkındalık, kişisel gelişim
(ing. self-actualization)