Öğrenme teorisi, canlı organizmaların bilgi, beceri ve davranışları nasıl edindiklerini, işlediklerini ve muhafaza ettiklerini anlamaya odaklanan bir psikoloji dalıdır. Klasik koşullanma, edimsel koşullanma ve gözlemsel öğrenme dahil olmak üzere birkaç ana öğrenme teorisi vardır.
Klasik Koşullanma (İng. classical conditioning) Rus psikolog Ivan Pavlov tarafından keşfedilmiştir. Bu öğrenme türü, nötr bir uyarıcı koşulsuz bir uyarıcıyla ilişkilendirildiğinde ortaya çıkar ve koşullu bir tepkiye yol açar. Örneğin, bir köpek yiyecek almadan (koşulsuz uyarıcı) hemen önce bir zil (nötr uyarıcı) duyarsa, köpek sonunda sadece zil sesinde salya akıtmaya (koşullu tepki) başlayacaktır.
Edimsel Koşullanma (İng. operant conditioning) Amerikalı psikolog B.F. Skinner tarafından önerilmiştir. Bu öğrenme türü, davranışların pekiştirildiği ya da cezalandırıldığı, ortaya çıkışlarında bir artışa ya da azalmaya yol açan eylemlerin sonuçlarına dayanır. Örneğin, bir çocuk okulda başarılı olduğu için övgü (olumlu pekiştirme) alırsa, derslerine çaba göstermeye devam etme olasılığı daha yüksektir.
Gözlemsel Öğrenme (İng. observational learning) Albert Bandura tarafından ortaya atılmıştır ve başkalarının davranışlarını gözlemleyerek öğrenmeyi içerir. Bu tür öğrenme, bireyin bir davranışı gerçekleştiren bir modeli izlemesi ve ardından bu davranışı taklit etmesiyle gerçekleşir. Örneğin, bir çocuk ayakkabılarını bağlamayı önce bir ebeveynini ya da kardeşini izleyerek öğrenebilir.
Ayrıca bakınız: bilişsel psikoloji, davranışçılık, sosyal öğrenme teorisi
(eng. öğrenme teorisi)