Fiksasyon, psikolojide belirli bir nesneye, kavrama veya duygusal deneyime sürekli odaklanma veya bağlanma anlamına gelen bir terimdir. Bu durum hayatın çeşitli aşamalarında ortaya çıkabilir ve genellikle Sigmund Freud’un psikanalitik teorisiyle ilişkilendirilir. Freud, fiksasyonun psikoseksüel gelişimin belirli bir aşamasında çözülmemiş çatışmalardan kaynaklanabileceğine ve bu aşamayla ilgili ihtiyaç ve arzulara aşırı vurgu yapılmasına yol açabileceğine inanıyordu. Sonuç olarak, bir kişi genel psikolojik işleyişini etkileyebilecek sağlıksız bir bağlılık veya meşguliyet geliştirebilir.
Örneğin, bir birey psikoseksüel gelişimin oral aşamasında çok erken veya çok geç sütten kesilme gibi zorluklar yaşadıysa oral saplantı gelişebilir. Bu saplantı, yetişkinlikte sigara içmek, aşırı yemek yemek veya tırnak yemek gibi oral stimülasyon (uyarılma) için güçlü bir arzu olarak ortaya çıkabilir.
Daha geniş anlamda, fiksasyon, bireyin belirli bir düşünceye veya fikre takılıp kaldığı ve alternatif bakış açılarını veya çözümleri dikkate alamadığı bilişsel esnekliğe de atıfta bulunabilir. Bu durum, bir kişinin başlangıçtaki ancak etkisiz bir yaklaşıma saplanıp kaldığı ve yeni bilgilere uyum sağlayamadığı problem çözme durumlarında görülebilir.
Ayrıca bakınız: psikoseksüel gelişim, Sigmund Freud, bilişsel esneklik, bağlanma
(ing.) fixation