Akıl hastalarını barındırmak ve onların bakımı için 15. yüzyılda Batı Avrupa’da kurulan sığınaklar; erken dönem akıl hastaneleri.
Tımarhane, şiddetli anksiyete, depresyon veya şizofreni gibi ruh sağlığı sorunları olan bireylerin profesyonel bakım ve tedavi gördüğü bir yer olan akıl hastanesi veya psikiyatri hastanesi anlamına gelir. Akıl hastanelerinin uzun bir geçmişi vardır ve en eski örnekleri 18. ve 19. yüzyıllara kadar uzanmaktadır. Zaman içinde, hastalar için daha insani bakım ve kanıta dayalı tedaviler sağlamaya odaklanarak evrim geçirmiş ve dönüşmüşlerdir.
Tarihsel olarak, akıl hastaneleri bazen kötü yaşam koşulları ve sert tedavi yöntemleri nedeniyle eleştirilmiştir. Ancak modern ruh sağlığı tesisleri, şefkatli ve kişi merkezli yaklaşımlar uygulayarak hastaların uygun bakım ve destek almasını sağlayarak uzun bir yol kat etmiştir.
19. yüzyılda Londra’daki kötü şöhretli Bedlam akıl hastanesi aşırı kalabalık ve insanlık dışı koşullarıyla biliniyordu. Hastalar sıklıkla zincirleniyor ve sert muamelelere maruz kalıyordu. Halkın tepkisi ve akıl sağlığına yönelik değişen tutumlar sonunda reformlara ve psikiyatrik tesislerdeki koşulların iyileştirilmesine yol açtı.
“Akıl hastanesi, az önce tarif edilene benzer bir kurumdur ve benzer konumdaki çok sayıda bireyin, kayda değer bir süre için toplumun genelinden koparılarak, birlikte kapalı, resmi olarak yönetilen bir yaşam döngüsü sürdürdükleri ikamet ve çalışma yeridir.” – Erving Goffman, “Asylums: Akıl Hastalarının ve Diğer Mahkumların Sosyal Durumları Üzerine Denemeler”
Ayrıca bakınız: akıl sağlığı, psikiyatri hastanesi, terapi, kurumsuzlaştırma