Psikoterapide kişinin geçmişindeki önemli olayları anımsayamama veya kaygı yüklü konuları konu-şamamasıyla belirlenen olgu. Serbest çağrışım sırasında çağrışımların durması ya da kişinin belirli konulardan uzaklaşması direnç örnekleri olabilir.
(ing. resistance)
Direnç, bireyin kişisel gelişimine veya kendini keşfetmesine yol açabilecek değişikliklerden, içgörülerden veya duygusal deneyimlerden bilinçsizce kaçınması veya bunlara karşı çıkması durumunda ortaya çıkan psikolojik bir savunma mekanizmasını ifade eder. Terapi sırasında, danışanlar bilinçsizce terapötik süreci engellemeye çalıştıklarında, duygusal sorunlarıyla yüzleşmelerini ve çözmelerini zorlaştırdıklarında sıklıkla karşılaşılır.
Örneğin, terapideki bir kişi geçmişindeki acı verici anıları tartışırken direnç gösterebilir, sık sık konuyu değiştirebilir veya savunmaya geçebilir. Bu direnç, inkar, rasyonalizasyon ve hatta terapiste karşı düşmanlık gibi çeşitli şekillerde ortaya çıkabilir.
Sigmund Freud psikanalizde direnci, egoyu kaygı veya duygusal acıdan korumak için verilen doğal bir tepki olarak tanımlamıştır. Terapistlerin, danışanların engelleri aşmasına yardımcı olmak ve terapide ilerlemeyi kolaylaştırmak için direnci tanıması ve ele alması çok önemlidir.
Ayrıca bakınız: Savunma Mekanizmaları, Psikanaliz, Bilişsel Uyumsuzluk