Kaçınmacı bağlanma, güçlü bir bağımsızlık ve kendine güven ihtiyacı ile karakterize edilen bir bağlanma tarzı türüdür. Kaçınmacı bağlanma tarzına sahip bireyler genellikle başkalarıyla yakın duygusal bağlar kurmakta zorlanırlar ve savunmasızlıktan veya duygularını ifade etmekten rahatsız olabilirler. Bu bağlanma tarzı genellikle çocuklukta tutarsız veya tepkisiz bakımın bir sonucu olarak gelişir ve çocuğun destek için başkalarına güvenemeyeceğini ve kendi kendine yeterli olması gerektiğini öğrenmesine yol açar.
İlişkilerde, kaçınmacı bağlanma tarzına sahip kişiler mesafeli veya duygusal olarak ulaşılamaz olarak algılanabilir. Genellikle yakınlıktan kaçınırlar ve partnerlerinin duygularını küçümseyebilirler. Çatışma ile karşılaştıklarında, bu bağlanma stiline sahip bireylerin açık iletişim ve sorun çözme ile ilgilenmek yerine geri çekilmeleri veya kapanmaları muhtemeldir.
Bir vaka çalışması: Jane, genellikle duygusal ihtiyaçlarıyla ilgilenemeyecek kadar meşgul olan ebeveynlerle büyümüştür. Sonuç olarak, kendine güvenmeyi öğrenmiş ve kaçınmacı bir bağlanma stili geliştirmiştir. Yetişkin ilişkilerinde Jane başkalarına güvenmekte zorlanıyor ve kendisini hayal kırıklığına uğratacaklarından veya terk edilmiş hissettireceklerinden korkarak onları sık sık kendinden uzaklaştırıyor.
Ayrıca bakınız: Bağlanma teorisi, Kaygılı-kaçınmacı bağlanma, Güvenli bağlanma, Dağınık bağlanma, bağlanma figürü, bağlanma stili, dirençli bağlanma
(İng. Avoidant Attachment)
Ayrıca bakınız: