Bir kişide belirli bir pozitif veya negatif özelliği gözlemledikten sonra genellikle pozitif veya genel olarak negatif özellikler atama eğilimi.
Hale etkisi, bir bireyin olumlu ya da olumsuz bir özelliğinin o kişiye ilişkin genel algıyı etkilemesi durumunda ortaya çıkan bilişsel bir önyargıdır. Fiziksel çekicilik, zeka veya nezaket gibi tek bir özelliğe dayalı olarak bir kişi hakkında daha olumlu veya olumsuz bir izlenim oluşturma eğilimine yol açabilir.
Örneğin, bir kişinin çekici olduğu düşünülüyorsa, bu özellikler doğrudan değerlendirilmemiş olsa bile, başkaları onu daha yetkin, sosyal veya güvenilir olarak da algılayabilir. Bu durum, işe alım, performans değerlendirmeleri ve sosyal etkileşimler gibi hayatın çeşitli yönlerinde önyargılı yargılara ve karar verme süreçlerine yol açabilir.
Hale etkisini gösteren iyi bilinen bir vaka çalışması 1972 yılında Karen Dion, Ellen Berscheid ve Elaine Walster tarafından yürütülen “Güzel Olan İyidir” çalışmasıdır. Bu çalışmada, katılımcılara farklı çekicilik düzeylerine sahip kişilerin fotoğrafları gösterilmiş ve bu kişileri çeşitli kişilik özelliklerine göre değerlendirmeleri istenmiştir. Sonuçlar, çekici bireylerin daha az çekici bireylere göre daha olumlu kişilik özelliklerine sahip ve daha yetenekli olarak algılandığını göstermiştir.
Ayrıca bakınız: Bilişsel önyargılar, Onaylama önyargısı, Stereotipler
(eng. Halo Effect)